Panuje w Polsce fałszywe przeświadczenie, że w 1968 roku wyrzucono z naszego kraju grupę etniczną żydowskiego pochodzenia. Takie informacje przekazuje się w mainstreamowych mediach, a elity przyjęły jako pewnik, że w PRL-owskiej Polsce doszło do czystki etnicznej w znaczeniu prawnym jak słynne Ustawy Norymberskie (Nürnberger Rassengesetze), rasowe o ochronie krwi niemieckiej w rozporządzeniu z dnia 14 września 1935 precyzujące ustalenia § 3 ustawy o obywatelstwie Rzeszy, wyłączające Żydów spod jego mocy.
Otóż nic bardziej mylnego.
W zeszłym tygodniu na Forum Żydów Polskich Monika Krawczyk zamieściła felieton pod tytułem Nie zapomnę o Tobie, Polsko! z podtytułem Marzec 1968 w którym stwierdziła m. inn. co następuje...
"...W walce o władzę w partii oskarżono Żydów o bycie "prawdziwymi komunistami" i obarczono winą za okres stalinowski. Obudzono przedwojenny mit judeo-bolszewii, wprowadzono pojęcie "żydokomuny". W kampanię antysemicką zaangażowano media, oraz partyjny aktyw. Tylko w ciągu pierwszych dwóch tygodni marca, w samej Warszawie odbyło się 1900 masówek podstawowych organizacji partyjnych, 400 wieców. Indoktrynacja w tej sprawie objęła 3,7 milionów ludzi, czyli ponad 10% społeczeństwa. Pewne grupy społeczne jak członkowie PZPR, oficerowie wojska, milicja, nauczyciele w całości przeszły kurs informujący, że Żydzi to wrogowie i zdrajcy, a ich ojczyzną jest "amerykański dolar". Pod hasłem "łamania zmowy milczenia" piętnowano wszystko co dotyczyło Żydów i kompletnie nie miał znaczenia stosunek indywidualnych osób do Państwa Izrael czy syjonizmu jako ideologii."
"...Emigracja była największą odpowiedzią daną przez Żydów władzy. Specjalne uchwały Biura Politycznego Partii, Sejmu, Rady Państwa i aparatu państwowego pozwoliły stworzenie narzędzi prawnych sankcjonujących ten stan rzeczy"
04.04.2013 10:27
Ostatnie zdanie wzbudziło u mnie sprzeciw o czym poinformowałem w mojej odpowiedzi...
@Monika Krawczyk
To jest nieprawda.Nie było żadnych aktów prawnych sankcjonujących emigrację. Pani manipulacja ma sprawić wrażenie, że emigracja miała charakter przymusowy przypieczętowany legislacyjnie. Otóż takiego charakteru nie miała...
QWARDIAN154157 | 05.04.2013 04:57
Pani Moniki odpowiedź brzmiała następująco....
@qwardian
Niestety, nie jest to prawdą. Była w tej sprawie Uchwała Rady Państwa. Nie mam pod ręką jej numeru, natomiast z cala pewnoscia to twierdze, poniewaz wlasnie jej niekonstytucyjnosc umozliwila po 1968 r. wielu osobom pozbawionym na jej podstawie obywatelstwa polskiego na jego odzyskanie. To wlasnie dlatego na dokumencie podrozy było napisane "posiadacz niniejszego dokumentu nie jest obywatelem polskim".
FORUM ŻYDÓW POLSKICH1654666 | 05.04.2013 15:37
W takim razie mamy bardzo konkretne zarzuty, oraz bardzo konkretną ustawę o której wspomina Pani Monika i na jej podstawie możemy z całą pewnością ustalić, czy wypadki 1968 roku uruchomiły mechanizm wyrzucania Żydów, pozbawienia ich obywatelstwa w procesie legislacyjnym i realizacji tego przedsięwzięcia..
Na wstępie należy od razu stwierdzić, że to jest nonsens. Wspomniana przez Panią Monikę uchwała miała miejsce dziesięć lat wcześniej w 1958 roku jako Uchwała Rady Państwa nr 5/58 która umożliwiała zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie osobom, narodowości żydowskiej, które opuściły bądź opuszczą obszar PRL, udając się na stały pobyt do Izraela, i złożyły prośbę o zezwolenie na zmianę obywatelstwa. Podobne uchwały np. dotyczące Niemiec miały charakter przywileju w gomułkowkiej Polsce, w której co wieczór bronowano plaże bałtyckie w celu wychwycenia potencjalnych uciekinierów.
Podanie w takiej właśnie formie złożył w kwietniu 1968 r. Bronisław G., ówczesny student Uniwersytetu Warszawskiego. Miesiąc później wyjechał do Izraela na podstawie tzw. dokumentu podróży. Otrzymał tam obywatelstwo izraelskie oraz zmienił imię i nazwisko na Barouch Y. W 2003 r. wystąpił do wojewody mazowieckiego o potwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego. Podał, że wcale nie chciał się go zrzec, tylko wyjechać do Izraela.
Wojewoda odmówił, odwołanie potraktowano negatywnie. Obie te decyzje uchylił w 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, stwierdzając, że po wejściu w życie ustawy o obywatelstwie polskim z 1962 r. (która zastąpiła ustawę z 1951 r.) utrata obywatelstwa mogła następować jedynie na podstawie indywidualnych zezwoleń na zmianę obywatelstwa, skierowanych do konkretnego adresata, a nie jakiegoś generalnego aktu w postaci uchwały Rady Państwa.
Podsumowanie.
Żadne posunięcia legislacyjne nie przyczyniły się do usuwania Żydów z Polski. Osoba pochodzenia żydowskiego musiała złożyć prośbę o zezwolenie na zmianę obywatelstwa, nikt ich do tego kroku nie zmuszał. Każdy Żyd wiedział, że konsekwencją emigracji jest zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, ponieważ prawo obowiązywało już 10 lat. Nawet jeżeli zmienione później w swojej formie przyjęło indywidualny tryb i unieważniło pozostałe akty prawne po czym przywrócono art. 11 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25). Żaden z tych aktów nie miał charakteru narzucającego obywatelowi wyjazd i zmianę obywatelstwa i żaden nie powstał na marginesie wypadków 1968 roku...
